Σάββατο, 11 Ιανουαρίου 2020 - DAILY NEWS GR - dailynewsgr.com

Του Νίκου Ιγγλέση https://greekattack.wordpress.com

Η διακρατική συμφωνία, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 2-1-2020.

Η διακρατική συμφωνία, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 2-1-20, για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Eastern Mediterranean Pipeline (East Med) έχει προκαλέσει μια πολιτική αντιπαράθεση βασισμένη σε υπερβολές, μισές αλήθειες, μύθους, ιδεοληπτικά στερεότυπα και πολιτικές σκοπιμότητες.

Οι κυβερνήσεις.

Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία μαζί με όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πανηγυρίζουν, θεωρώντας ότι ο East Med θωρακίζει τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική επιθετικότητα.

Από την άλλη πλευρά, η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά (ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25, εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) στην Ελλάδα και (ΑΚΕΛ) στην Κύπρο  θεωρούν ότι ο αγωγός δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα αλλά μόνο αυτά του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και του σιωνιστικού Ισραήλ.

Η πολιτική ανικανότητα, οι σκοπιμότητες, τα φοβικά σύνδρομα και η γεωστρατηγική αφέλεια όλων, καλλιεργούν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, υπονομεύοντας έτσι την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Τι είναι ο East Med;

O East Med θα είναι ένας αγωγός φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» στην ΑΟΖ του Ισραήλ, θα διέρχεται από την ΑΟΖ της Κύπρου, θα φθάνει στην Κρήτη και από εκεί στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια θα διασχίζει τη Δυτική Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία.

Στο σημείο αυτό θα συνδεθεί με τον αγωγό IGI – Poseidon, για να μεταφέρει το αέριο στο Οτράντο της Ιταλίας.

Ο East Med, με δυνατότητα μεταφοράς 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου το χρόνο, θα έχει μήκος περίπου 1.872 χιλιόμετρα από τα οποία τα 1.335 θα είναι υποθαλάσσια και τα 537 χερσαία.

Σε ορισμένα σημεία ο αγωγός θα πρέπει να ποντιστεί σε βάθη που ξεπερνούν τα 3.000 μετρα και αυτό παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Ο East Med προβλέπεται να λειτουργήσει μετά το 2025 υπό την προϋπόθεση ότι τα κοιτάσματα του Ισραήλ, της Κύπρου και τα δυνητικά κοιτάσματα νότια-δυτικά της Κρήτης και του Ιονίου θα του εξασφαλίζουν τις αναγκαίες ποσότητες αερίου, που θα μπορούν να τον γεμίσουν.

Εκτός απ’ αυτή την προϋπόθεση, η πραγματοποίηση του έργου εξαρτάται και από τις προβλέψεις για τις διεθνείς τιμές πώλησης του φυσικού αερίου προκειμένου να αποσβεστεί μια επένδυση που υπολογίζεται μεταξύ 7 και 11 δισεκ. δολαρίων.

Ποιοί θέλουν και ποιοί όχι τον East Med;

Η διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αναμφισβήτητα αναβαθμίζει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας, αλλά ιδιαίτερα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ένας ισχυρός παράγοντας της περιοχής, το Ισραήλ, αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην ΑΟΖ της και το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους της.

Παράλληλα αναγνωρίζει, εμμέσως, ότι οι θαλάσσιες ζώνες των τριών χωρών αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης.

Οι μονομερείς και παράνομες αμφισβητήσεις της Τουρκίας ή του δήθεν κράτους των Τουρκοκυπρίων στην ΑΟΖ της Κύπρου και την Αν. Μεσόγειο δεν αναγνωρίζονται από τους Ισραηλινούς και όχι μόνο από αυτούς.

Αυτό δε σημαίνει ότι το Ισραήλ θα υπερασπιστεί με στρατιωτικά μέσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της ή θα υπερασπιστεί τα αντίστοιχα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο.

Το Ισραήλ απλώς θα υπερασπιστεί την απρόσκοπτη λειτουργία του αγωγού όταν αυτός κατασκευαστεί.

Γι’ αυτό όσοι ισχυρίζονται ότι η συμφωνία για τον East Med θα αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα είναι είτε αφελείς είτε το κάνουν συνειδητά προκειμένου οι ίδιοι να μην κάνουν αυτό που οφείλουν, δηλαδή, να ενισχύσουν τις αποτρεπτικές δυνατότητες του Ελληνισμού και στις δύο κρατικές οντότητές του.

Οι αντιδράσεις.

Από την άλλη όσοι αντιτίθενται στην κατασκευή του East Med ουσιαστικά προτρέπουν την Κύπρο και το Ισραήλ να διοχετεύουν τις πλεονάζουσες ποσότητες του αερίου τους σε αγωγό που θα διέρχεται από την Τουρκία. Θέλουν, δηλαδή, να αναβαθμιστεί η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας.

Είναι φιλότουρκοι ή τουρκόφοβοι ή και τα δύο; Ευτυχώς που το Ισραήλ είναι σοβαρό κράτος και δε θέλει το αέριο του να εξαρτάται από τους νεο-Οθωμανούς της Άγκυρας.

Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Αν. Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών που πιθανόν να ανακαλυφθούν, αποτελούν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας για την ΕΕ ώστε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το ίδιο επιδιώκουν και οι Αμερικανοί για γεωπολιτικούς λόγους, ώστε οι υδρογονάνθρακες να μη δεσμεύουν τις πολιτικές – οικονομικές επιλογές της Ευρώπης.

Αντίθετα η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον από την εκμετάλλευση των πεδίων της Αν. Μεσογείου και την κατασκευή ενός αγωγού όπως ο East Med.

Ο χάρτης

Γι’ αυτό κατασκεύασε και σύντομα θέτει σε λειτουργία νέους  δικούς της αγωγούς όπως ο Nord Stream 2 (λειτουργεί ήδη ο Nord Stream 1) στη Βαλτική και ο Turk Stream (λειτουργεί ήδη ο Blue Stream) στη Μαύρη Θάλασσα.

Ορισμένοι από αυτούς που αντιτίθενται στην προοπτική του East Med θεωρούν ότι πρέπει να προμηθευόμαστε το ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας. Ο Turk Stream καταλήγει στην Ανατολική Θράκη. Γιατί όμως το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας είναι να εισάγει ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας;

Επειδή είναι απλά ρωσικό; Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι ο Ελληνισμός δεν πρέπει να έχει καμιά συναλλαγή με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ που καταπιέζει και σκοτώνει τους Παλαιστίνιους.

Αλλά η Τουρκία τι κάνει; Δεν είναι μια αναθεωρητική χώρα που κατέχει το 37,5% της Κύπρου έχοντας σκοτώσει χιλιάδες Ελληνοκύπριους, που απειλεί την Ελλάδα και αμφισβητεί την κυριαρχία της στο Αιγαίο, που καταπιέζει και δολοφονεί τους Κούρδους;

Όλοι αυτοί, εγκλωβισμένοι σε ιδεολογήματα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, προτιμούν τη συνεργασία με τους Τούρκους αλλά όχι με τους Ισραηλινούς. Μόνο που τα σοβαρά κράτη δρουν αποκλειστικά με βάση τα εθνικά συμφέροντά τους και όχι με βάση τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές συμπάθειες.

Συμπέρασμα

Η συμφωνία για τον East Med είναι μια θετική εξέλιξη, ανεξάρτητα αν τελικά κατασκευαστεί η όχι ο αγωγός. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας.

Η Τουρκία επιδιώκει διαχρονικά να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής – Αν. Μεσογείου.

Επιδιώκει να ανασυστήσει, έστω εν μέρει, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γι’ αυτό θέλει να εξαφανίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητη οντότητα και να μετατρέψει σε γεωπολιτικό δορυφόρο της την Ελλάδα, που προσώρας είναι το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της.

Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία έχουν εθνική υποχρέωση να ενισχύσουν, πάση θυσία, την αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων του Ελληνισμού.

Καλό είναι το Διεθνές Δίκαιο, οι δηλώσεις συμπαράστασης από την ΕΕ, οι διπλωματικές πρωτοβουλίες, η προβολή της χώρας ως «πυλώνα σταθερότητας» ή ως «ενεργειακό κόμβο», αλλά   μόνο η ισχύς μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική λαίλαπα.

Είναι το μόνο νόμισμα που έχει αντίκρισμα στο σύγχρονο πολυπολικό άναρχο και ανταγωνιστικό κόσμο.

Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του ¨Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

Η απέραντη απειλή.

Βασισμένη η συνέντευξη στο άρθρο του Νίκου Ιγγλέση με τίτλο «ο πόλεμος».

Ο Νίκος Ιγγλέσης, που είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, ένας από τους εμπειρότερους ανθρώπους που ξέρει πως λειτουργεί όλο το ευρώ – σύστημα.

Στο άρθρο αυτό με τίτλο «ο πόλεμος», εξηγεί με απλά λόγια τα αυτονόητα, για το που οδηγούμαστε αυτά τα χρόνια.

Ο Νίκος Ιγγλέσης μιλάει στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη στο Ράδιο Νέα Κρήτη 98.4 Fm, σχετικά με αυτό το άρθρο που έγραψε.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Ιγγλέσης μας λέει στην ραδιοφωνική του συνέντευξη τα παρακάτω. Μερικά από τα σημαντικά που αναφέρθηκαν είναι τα παρακάτω.

Ο πόλεμος δεν είναι η ένοπλη σύγκρουση, ενώ προετοιμάζεται πριν με πολλές άλλες ενέργειες και ότι η σύγκρουση είναι το τελευταίο στάδιο. Ο εχθρός έχει ένα πλάνο. ΄Όπως ενισχύει τις ένοπλες δυνάμεις του, αποκτά οπλισμό, προπαγάνδα κτλ..

Αυτός ο πόλεμος έχει ξεκινήσει από την πλευρά της Τουρκίας στην Ελλάδα. Από την κατάληψη της Κύπρου.

Αυτός ο πόλεμος φτάνει πιά στην τελική του έκβαση. Με το γεγονός της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης, είναι ένα επεισόδιο αυτού του πολέμου.

Πρέπει να βλέπουμε τους στόχους που έχει η νέο Οθωμανική Τουρκία

Λόγο του μεγέθους της του μεγάλου πληθυσμού της και της μεγάλης ηγεσίας της η Τουρκία επιδιώκει την μερική ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Για την υλοποίηση των στόχων, έχει εισβάλει στην Κύπρο, στη Συρία, στο Ιράκ, έχει βάσεις στο Κουβέιτ στο Σουδάν και τώρα προσπαθεί να κάνει ένα προγεφύρωμα στη Λιβύη. Το κάνει ήδη.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Λιβύη πριν κατακτηθεί από τους Ιταλούς, ήτανε κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αυτό είναι αναπόφευκτο και θα πρέπει να αντιπαραταχτούμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Ελληνικό Έθνος, ώς ανεξάρτητη χώρα.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αντισταθεί από μόνη της. Οι άλλες γύρω της είναι απλά διαλυμένα κράτη.

Η Τουρκία η απέραντη απειλή.

Η Τουρκία είναι μια απέραντη απειλή για την Ελλάδα.

Οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να το κατανοήσουν αυτό και να ενισχύσουν την αποτρεπτική ισχύ της χώρας.

Η Τουρκία δεν καταλαβαίνει ούτε από διεθνές δίκαιο, ούτε από παραινέσεις της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η Τουρκία βασίζεται στην στρατιωτικής της Ισχύ.

Η Τουρκία έχει δημιουργήσει δικές της  βάσεις. Έχει θέσει σε εφαρμογή ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, έχει δημιουργήσει δικές της αμυντικές βιομηχανίες, συναλλάσετε ως ίσος προς ίσο με της μεγάλες δυνάμεις και ακολουθεί μια δική της πολιτική !

Η Τουρκία έχει αυτονομηθεί και έχει δικούς της στόχους.

Η Τουρκία θέλει να μας υποτάξει, ολοκληρωτικά, να μας θέσει υπό τον γεωπολιτικό της έλεγχο. Να μην μπορούμε να πάρουμε καμιά απόφαση αν δεν έχουμε την συγκατάθεσή της.

Η κάθε προσπάθεια εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου, δείχνει την δική  μας φοβία και αναποφασιστικότητα.

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα.

Στα δέκα χρόνια των μνημονίων, δεν αγοράστηκε ούτε μια βίδα για τα οπλικά συστήματα.

Σήμερα η Ελλάδα έχει χρήματα, αλλά δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για τις ένοπλες δυνάμεις.

Στον προϋπολογισμό του 2020, θα δούμε ότι οι συνολικές αμυντικές δαπάνες, που περιλαμβάνουν από τις μισθοδοσίες μέχρι και τα τρόφιμα, όχι τα όπλα, είναι ελάχιστες, αλλά και λίγο μειωμένες σε σχέση με το 2019.

Αυτά και άλλα πολλά που αξίζει να ακούσετε για το Ελληνοτουρκικό θέμα, σε αυτήν την πολυσυζητημένη συνέντευξη.

Η Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή

Του Νίκου Ιγγλέση https://greekattack.wordpress.com

Η φιλόδοξη και αναθεωρητική Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή – Ανατολική Μεσόγειο και να συναλλάσσεται ως ίσος προς ίσον με τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Το τελευταίο το έχει επιτύχει ήδη σε σημαντικό βαθμό. Επιδιώκει την, μερική έστω, ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (έχει εισβάλει σε Συρία, Ιράκ, διατηρεί βάσεις σε Κατάρ, Σουδάν και επεμβαίνει στη Λιβύη). Παράλληλα εμφανίζεται ως παγκόσμιος προστάτης του σουνιτικού Ισλάμ.

Η Ελλάδα, ως το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της, αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της και γι’ αυτό πρέπει να ηττηθεί και να υποταχθεί.

Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει αυτό ο Ελληνισμός τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης θα έχει. «Πρέπει να ξέρετε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και επομένως όσο πιο πρόθυμα τον δεχτούμε τόσο πιο εύκολα τον αποτρέπουμε καθιστώντας λιγότερο επιθετικούς τους αντιπάλους μας» Θουκυδίδης.

Τα είδη πολέμων.

Υπάρχουν διαφορετικών ειδών πόλεμοι: επιθετικός, επιδρομικός, προληπτικός, πόλεμος διά αντιπροσώπων, αμυντικός, εθνικοαπελευθερωτικός, κοινωνικός (εμφύλιος) κ.ά. Η ένοπλη σύγκρουση είναι το τελευταίο και καθοριστικό στάδιο ενός πολέμου.

Προηγούνται ο καθορισμός των στόχων του και ο σχεδιασμός για την υλοποίηση τους, η ενίσχυση και διάταξη των ενόπλων δυνάμεων, η απόκτηση των απαραίτητων οπλικών συστημάτων, οι απειλές και ο εκφοβισμός του αντιπάλου, οι υβριδικές επιχειρήσεις κατά της κοινωνικής συνοχής και του πατριωτικού φρονήματος του εχθρού, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, η προπαγάνδα, η δημιουργία συμμαχιών και πολλά άλλα.

Όταν όλα αυτά θα έχουν γίνει, τότε αρχίζει η ένοπλη σύρραξη που μπορεί να είναι περιορισμένη αν ο αντίπαλος ηττηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα (ίσως εντός ωρών) ή γενικευμένη αν ο αντίπαλος προβάλλει σθεναρή αντίσταση.

Η νέο-οθωμανική Τουρκία αντιπροσωπεύει και για τις δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού – Ελλάδα και Κύπρο – μια απέραντη απειλή, δηλαδή, μια απειλή με ολιστικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται σ’ έναν στόχο (π.χ. υδρογονάνθρακες της Α. Μεσογείου) αλλά στην ολοκληρωτική υποταγή.

Για τη στρατηγική της Άγκυρας ο ελλαδικός – κυπριακός χώρος πρέπει να ενταχθεί στο γεωπολιτικό έλεγχο της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν πριν το 1821. Η υλοποίηση αυτού του στόχου γίνεται με σταθερά βήματα από το 1974 (εισβολή και κατοχή του 37,5% του εδάφους της Κύπρου).

Η Τουρκία απειλεί (από το 1995) την Ελλάδα με πόλεμο (casus-belli) αν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα. Θεωρεί νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου ως «γκρίζες ζώνες» που κατέχονται παράνομα από τη χώρα μας (Ίμια 1996). Παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας.

Υποστηρίζει ότι τα κατοικημένα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ (UNCLOS). Έτσι απαιτεί κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο και θεωρεί ότι η υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας συνορεύει με αυτές της Λιβύης και της Αιγύπτου. Αμφισβητεί την οριοθετημένη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει εισβάλει σ’ αυτήν με ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα που προστατεύονται από τουρκικές φρεγάτες και αεροσκάφη.

Έχει εργαλειοποιήσει τις μεταναστευτικές ροές (υβριδική επιχείρηση) και στέλνει κατά το δοκούν κύματα αλλοεθνών μουσουλμάνων στην Ελλάδα και την ελεύθερη Κύπρο με στόχο τη δημιουργία στρατηγικής μειονότητας για τη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής. Θεωρεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως τουρκική και τη χειραγωγεί μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής.

Η συμφωνία Άγκυρας – Τρίπολης

Η υπογραφή πρόσφατα (27-11-19) δύο μνημονίων, ένα για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ένα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ της Άγκυρας και της κυβέρνησης της Τρίπολης (και περιχώρων), δίνει στην Τουρκία μια επίφαση νομιμότητας στη δική της ερμηνεία – σύμφωνα με τα συμφέροντά της – για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η κυβέρνηση στην Αθήνα «πιάστηκε στον ύπνο». Τα τουρκικά γεωτρύπανα, με «την κάλυψη μιας διεθνούς συμφωνίας» θα μπορούν τώρα να δραστηριοποιηθούν γύρω από το Σύμπλεγμα της Μεγίστης, νότια της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης. Όποιος αμφισβητήσει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Άγκυρας αλλά και της κυβέρνησης της Τρίπολης, θα έχει να κάνει με τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, που υπερασπίζονται τη «Γαλάζια Πατρίδα» των Νεο-Οθωμανών.

Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία αποδεικνύονται καθημερινά κατώτερες των απαιτήσεων επιβίωσης του ελληνικού έθνους. Δειλές, φοβικές, ανίκανες, αφελείς και ανιστόρητες αδυνατούν να κατανοήσουν την απέραντη απειλή που αντιπροσωπεύει η Τουρκία και να προετοιμάσουν τον Ελληνισμό για την αναπόφευκτη μάχη «υπέρ βωμών και εστιών».

Ολόκληρο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα επιχειρεί να καθησυχάσει και να αποκοιμίσει τους Έλληνες με φληναφήματα ότι δήθεν έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι τα σύνορά μας, που είναι και σύνορα της ΕΕ θα προστατευθούν από αυτήν. Πρόκειται για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που θα πληρωθούν, κάποια στιγμή, πολύ ακριβά.

Το Διεθνές Δίκαιο επιβάλλεται όταν υπάρχει η απαραίτητη στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική ισχύς. Δεν υπάρχει «διεθνής αστυνομία» που να επιβάλλει την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και να «συλλαμβάνει» τους παραβάτες του. Η ΕΕ δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε τη θέληση να προστατεύσει τα σύνορα του Ελληνισμού.

Τα «διπλωματικά τείχη» της ΕΕ

Στα Συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (12-12-19) αναφέρονται μεταξύ άλλων : «Το μνημόνιο συνεννόησης Τουρκίας – Λιβύης για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες για τρίτα κράτη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναβεβαιώνει απερίφραστα την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο έναντι των συγκεκριμένων ενεργειών της Τουρκίας». Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν προβλέπονται κανενός είδους κυρώσεις. Έτσι τα κράτη της ΕΕ μπορούν να συνεχίσουν να πουλάνε όπλα στην Τουρκία (π.χ. η Γερμανία τα υποβρύχια Type 214). Αυτοί είναι οι ισχυροί σύμμαχοί μας κ. Μητσοτάκη; Θυμίζουμε ότι παρεμφερείς δηλώσεις είχαν γίνει και παλαιότερα από την ΕΕ για πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αποτέλεσμα μηδέν. Αυτή η ανέξοδη φραστική αλληλεγγύη δεν μπορεί να σταματήσει τα γεωτρύπανα και τις φρεγάτες των Νεο-Οθωμανών, που εδραιώνουν τα τετελεσμένα τους. Χρησιμεύουν μόνο ως «φύλο συκής» για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα σε Αθήνα και Λευκωσία για να μην κάνει όσα οφείλει να κάνει. Τα «διπλωματικά τείχη» που δήθεν εξασφάλισε ο κ. Μητσοτάκης είναι εκ κατασκευής διάτρητα.

Απαιτείται οι όποιες διαπραγματεύσεις για «λύση» του Κυπριακού στη βάση μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα (veto των Τουρκοκυπρίων) να τερματιστούν άμεσα γιατί αναβαθμίζουν την κατεχόμενη ζώνη – ΤΔΒΚ (η Τουρκία τής αναγνωρίζει θαλάσσια δικαιώματα), σε ισότιμο συνομιλητή ενός διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους. Καμιά συζήτηση για το Κυπριακό δεν πρέπει να επαναρχίσει, μέχρις ότου οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αναφέρεται σε υφαλοκρηπίδα και να προετοιμάσει το έδαφος για την επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια και την ανακήρυξη ΑΟΖ, που άμεσα θα οριοθετήσει τουλάχιστον με αυτήν της Κύπρου. Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι η Τουρκία δε θα αποδεχτεί κάτι τέτοιο και θα αμφισβητήσει εμπράκτως την ΑΟΖ, με εισβολή φρεγατών, όπως κάνει στην Κύπρο. Είναι όμως προτιμότερο να έχουμε ορίσει την ιδιοκτησία μας και κάποιοι παράνομα να την παραβιάζουν, παρά κάποιοι να εισέρχονται σε ένα χώρο που είναι απλώς δυνητικά δικός μας.

Η κατευναστική πολιτική που ασκείται, από την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη, οφείλει άμεσα να τερματιστεί. Η κατευναστική πολιτική δεν εξημερώνει το «θηρίο» αλλά του ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη, γιατί δείχνει αδυναμία και έλλειψη αποφασιστικότητας. Ήδη εμφανίστηκαν ξανά αρκετοί εκπρόσωποι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να ζητούν διαπραγματεύσεις με καλή διάθεση (καζάν-καζάν όπως προτείνει ο Ρ.Τ. Ερντογάν), υποχωρήσεις και επώδυνους συμβιβασμούς ή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (αδύνατη χωρίς συνυποσχετικό με την Τουρκία). Είχαν προηγηθεί πρώην υπουργοί των Εξωτερικών που μας είχαν πει ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» (Ν.Κοτζιάς) και ότι «η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή» (Γ.Κατρούγκαλος). Μόνο που η Ελλάδα έχει συνολικά μεγαλύτερη, ηπειρωτική και νησιωτική, ακτογραμμή. Όλοι αυτοί, οι σύγχρονοι «μηδίσαντες», καλλιεργούν, με ψυχραιμία, την ηττοπάθεια στους Έλληνες και ουσιαστικά λειτουργούν ως «Πέμπτη Φάλαγγα».

Ο Ελληνισμός χρειάζεται αξιόπιστη και επαρκή αποτρεπτική πολιτική. Χρειάζεται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Τη δεκαετή εποχή των μνημονίων δεν αγοράστηκε «ούτε μία βίδα» κάποιου νέου οπλικού συστήματος. Το μοναδικό ενδιαφέρον ήταν η παραμονή της χώρας στο Ευρωσύστημα. Το 2019 η Ελλάδα δανείστηκε 9 δις, μέσω της έκδοσης ομολόγων, αλλά από αυτά, ούτε ένα ευρώ δεν πήγε για την άμυνα. Υπάρχουν πάνω από 20 δις σε ταμειακά διαθέσιμα, αλλά προορίζονται για την εξυπηρέτηση του συναλλαγματικού χρέους, που δημιούργησε το ευρώ και απαγορεύεται από τους δανειστές να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς. Η αμυντική βιομηχανία συρρικνώθηκε, απαξιώθηκε και εκποιήθηκε όταν η αντίστοιχη τουρκική αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και καλύπτει ήδη πάνω από το 60% των αναγκών σε οπλικά συστήματα της γειτονικής – εχθρικής χώρας.

Το ετεροπροσδιορισμένο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα εξακολουθήσει να επαιτεί, κατά καιρούς, κάποια δήλωση συμπαράστασης από την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ για να καθησυχάζει τους Έλληνες. Δεν πρόκειται όμως να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, δηλαδή, να ενισχύσει αποφασιστικά την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, γιατί τα χρήματα που απαιτούνται πηγαίνουν, κατά προτεραιότητα, στους επικυρίαρχους δανειστές. Το 2019 για τόκους και χρεολύσια πληρώθηκαν συνολικά 24 δις ευρώ.

Καμιά αυταπάτη δεν επιτρέπεται, γιατί σε τελική ανάλυση δικά μας είναι μόνο ότι μπορούμε να υπερασπίσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.

*«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελεύθερους.» Ηράκλειτος.

Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

Μια συνέντευξη του Νίκου Ιγγλέση στο Ιονιον Fm και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Κολόκα.

Με αφορμή την συνάντηση που έκανε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας με  τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Ιγγλέσης παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Δημήτρη Κολόκα.

Παρακάτω το σχετικό Video.